We leven in een turbulente wereld. In het 2e decennium van deze eeuw zijn we omgeven door prikkels, door informatie die onze hersenen moeten verwerken, opslaan of moeten weggooien en vergeten; een continu proces dat veel energie kost maar waar we, omdat onze maatschappij nu eenmaal zo is ingericht, continu aan worden blootgesteld. Al vanaf jongs af aan worden we in onze informatie-technologische wereld meegezogen, en moeten vanaf jonge leeftijd informatie verwerken waar alle vorige generaties nog nooit aan zijn onderworpen. Sterker nog; nog nooit in de geschiedenis van de mensheid, laten we zeggen voor wat de recente mensheid betreft, dus zo’n 40.000 jaar, is er nog een tijdperk geweest met zo’n overdosis aan door ons hoofd te verwerken informatie. Anno 2020 krijgen we net zoveel informatie te verstouwen in drie maanden tijd als onze overgrootouders in een heel leven… Meer dan 1 miljoen mensen loopt jaarlijks het risico in Nederland op een burned-out. Gezonde hersenen filtreren alle prikkels. Dingen die belangrijk zijn worden bewust waargenomen of verdwijnen naar de achtergrond. Zo kun je een gesprek voeren in een druk café. De informatie uit dat gesprek wordt dan belangrijker gevonden dan het lawaai uit de directe omgeving. Wanneer er een overdosis aan prikkels komt kunnen onze hersenen niet goed selecteren en wordt informatie langzamer verwerkt waardoor het verwerkingscentrum in onze hersenen volloopt. Hierdoor ontstaan overbelasting van het brein en kan geen nieuwe informatie worden opgenomen. En zo leidt informatie-overbelasting tot overprikkeling; valt de verwerkingsfunctie uit en krijgt men te maken met overprikkelingsklachten zoals moeheid, duizeligheid, vergeetachtigheid en hoofdpijn, emotionele ontwrichting en angstklachten. Ook worden sociale contacten vermeden, deels uit onbegrip en deels uit het feit dat er geen energie is voor sociale omgang of dat contact met anderen leidt tot nog meer overprikkeling. Eenzaamheid is daarop het gevolg. Overprikkeling is wellicht het grootste probleem dat ons het komende decennium te wachten staat. Naast de zegeningen van het internet zoals: altijd informatie over alles, hier en nu, ontstaat er de behoefte, mogelijk ongevraagd, maal als een soort conditionering om alles ad hoc te moeten opzoeken en verwerken. Ook de media spelen hier een rol in; als in Australië een aanslag of vliegramp zich voordoet weten wij dat hier, een halve wereldbol verder, op onze smartphone binnen 30 minuten. En dat terwijl die afstand anno 1600 nog meer dan enkele maanden zee-reis besloeg. En we mensen waren, tot zo’n 100 jaar geleden, die hun dorp nog nooit uit waren geweest… De mens is in zijn behoefte, welke diep genetisch in ons mens-zijn is ingenesteld om meer en meer te leren, te weten en het onbekende te ontdekken, op dit moment doorgeschoten omdat er geen filter meer lijkt te bestaan in hetgeen wij aan ons brein aanbieden. Althans, zo lijkt het…
De Independent Order of Oddfellows, of IOOF, zoals we die qua vorm in Nederland kennen is een organisatie die op 26 april 1819 in de Verenigde Staten door Thomas Wildey opgericht. Rond 1800 emigreerden veel Engelsen naar Noord-Amerika, waaronder ook een aantal Engelse Odd Fellows. Deze geëmigreerde, uitsluitend mannelijke, Odd Fellows ontmoetten elkaar in de plaatselijke herbergen. Op maandagavond 26 april 1819, in de ‘Seven Stars Tavern’ in Baltimore, richtte de genoemde smid Thomas Wildey de Washington Loge Nr. 1 in Baltimore op. Volgens bronnen heerste aldaar in dat jaar een gele koorts epidemie welke veel slachtoffers vergde, met achterlating van veel sociale ellende. Daaruit voortvloeide de ontwikkeling van een sociaal engagement met als resultaat een concrete opdracht voor de leden van deze loge, en later ook voor de gehele daaruit ontstane Orde.
De Orde van Odd Fellows werd een broederschap waarvan de leden elkaar bijstonden in tijden van nood. Ook probeerden de leden zich verder te ontwikkelen in een verbond van Vriendschap, Liefde en Waarheid. Deze drie termen zijn gesymboliseerd in het logo van de drie schakels. De kern van het gedachtegoed is dat mensen elkaars broeders zijn en dat ze elkaar moeten helpen om zo een betere samenleving te vormen. Vanuit de stichtingsachtergrond in 1826 ontstond dan ook de formele opdracht aan haar leden om
- de zieken te bezoeken
- de bedroefden te troosten
- de doden te begraven en
- de wezen op te voeden
Tegenwoordig geeft men hieraan gestalte door het houden van logezittingen waarin men wordt aangezet tot ethisch denken en handelen en maatschappelijke activiteit. Praktisch tracht men daar waar nood is de medemens te steunen, waarbij de logeleden zich vrijwillig inzetten of door het geven van een charitatieve bijdrage. Ofschoon de Orde oorspronkelijk alleen voor mannen toegankelijk was is er tegenwoordig ook een groot aantal vrouwenloges. En zijn sinds enkele jaren ook gemengde loges. De opdracht de zieken te bezoeken, de bedroefden te troosten, de doden te begraven en de wezen op te voeden past niet zo goed meer in onze moderne tijd gezien het verzorgende karakter van onze maatschappij. Onze welvaart heeft ervoor gezorgd dat door de aandacht voor gezondheidszorg en sociale omstandigheden er relatief weinigen nog tussen wal en schip vallen, zoals destijds in 1819 in Baltimore. Maar zijn we daarmee klaar en leven we in 2020 in een wereld zonder zorgen en geestelijke of praktische noden? Zowel U als ik weten dat dat niet zo is. Zoals al eerder geschetst zijn er zeer velen onder ons die behoefte hebben aan datgene dat onze maatschappij niet biedt, namelijk rust. Onttrekking aan alle overprikkeling van elke dag, onttrekking aan het gevoel constant iets te moeten en je schuldig te voelen bij een dag of dagdeel helemaal niets te doen wat nuttig of zinvol is.
De Odd-Fellow-orde wil nadrukkelijk een plek creëren tijdens onze bijeenkomsten waar, terwijl de wereld om ons heen raast, er rust is in een sfeer die al 120 jaar ongeschonden is. Waar stilte en rust overheersen, ondersteund door korte bijdragen van de leden over onderwerpen met een maatschappelijk of ethisch aspect, en waar ruimte is om eigen problemen te delen. Een plek waar er aandacht is voor de gedachtewereld van elkaar, zonder drukke discussies, maar wel met wederzijds respect zonder onderscheid van geloof, ras of opleidingsniveau. Als vrienden die elkaar als zodanig vinden, elke 2 weken weer. Graag nodigen wij een ieder uit die wil delen in de tijdelijke rust van onze bijeenkomsten van onze Amstelloge om deze bij te wonen. En graag maken wij u, zonder drempels, deelgenoot van onze vriendschap.
In Vriendschap, Liefde en Waarheid,
namens de Amstelloge te Amsterdam-Sloten,
Martin van der Plas